ايجاد يا پيشگيري از اعتياد
رفتارهاي اعتيادآور به فعاليت‌هايي گفته مي‌شود كه فرد به صورت مكرر و بدون كنترل انجام مي‌دهد و از عواقب منفي آن آگاه است. اين رفتارها شامل اعتياد به مواد مخدر، الكل، قمار، بازي‌هاي ويدئويي و استفاده زياد از اينترنت است. اين اعتيادها باعث وابستگي رواني و جسمي مي‌شوند و كنترل فرد را كاهش مي‌دهند. تغييرات شيميايي مغزي در اين فرآيند نقش دارند. افراد براي فرار از مشكلات يا كسب لذت به اين رفتارها تمايل پيدا مي‌كنند. شناخت انواع اين اعتيادها به درمان موثر كمك مي‌كند. تأثيرات اجتماعي و خانوادگي نيز بسيار مهم است.
دلايل روانشناختي اعتياد عمدتاً ناشي از نياز به فرار از استرس و مشكلات رواني است. اضطراب، افسردگي و تنهايي محرك‌هاي اصلي هستند. ناتواني در مديريت هيجانات و كمبود مهارت‌هاي مقابله‌اي باعث گرايش به رفتارهاي ناسالم مي‌شود. تجربه‌هاي ناگوار دوران كودكي و فقدان حمايت اجتماعي خطر را افزايش مي‌دهد. همچنين اختلالات رواني همراه و عوامل ژنتيكي نقش مهمي دارند.
اعتياد تأثيرات زيادي بر روان و رفتار دارد؛ كاهش انگيزه، مشكلات شناختي، تغيير روابط اجتماعي و افسردگي از پيامدهاي رايج است. اين شرايط ترك را سخت‌تر مي‌كند.
خانواده و محيط نقش مهمي در پيشگيري يا ايجاد اعتياد دارند. خانواده‌هاي گرم و حمايت‌كننده احتمال اعتياد را كاهش مي‌دهند و خانواده‌هاي پرتنش آن را افزايش مي‌دهند. فشارهاي اجتماعي و دسترسي آسان به مواد اعتيادآور نيز نقش دارند. آموزش مهارت‌هاي زندگي و حمايت عاطفي پيشگيري را ممكن مي‌كند. همكاري خانواده، مدرسه و جامعه ضروري است.
درمان روانشناختي اعتياد شامل مشاوره، رفتاردرماني شناختي و آموزش مهارت‌هاي مقابله‌اي است. هدف اصلاح رفتارهاي ناسالم و افزايش آگاهي است. حمايت خانواده و شبكه‌هاي اجتماعي نقش كليدي دارند. پيشگيري با آموزش و تغيير باورها انجام مي‌شود. مراقبت پس از ترك براي جلوگيري از بازگشت اهميت دارد.
برچسب: ،