سلامت روان در ترك اعتياد
رفتارهاي اعتيادآور به فعاليت‌هايي گفته مي‌شود كه فرد بارها و بدون كنترل انجام مي‌دهد، حتي وقتي پيامدهاي منفي دارد. اين رفتارها شامل اعتياد به مواد مخدر، الكل، قمار، بازي‌هاي ديجيتال و اينترنت هستند. اين اعتيادها باعث وابستگي رواني و جسمي مي‌شوند و كنترل فرد را كاهش مي‌دهند. تغييرات شيميايي مغز در اين روند دخيل است. افراد معمولاً براي فرار از مشكلات يا جستجوي لذت به اين رفتارها روي مي‌آورند. شناخت اين رفتارها به ارائه درمان بهتر كمك مي‌كند. تأثيرات اجتماعي و خانوادگي اين اعتيادها قابل توجه است.
دلايل روانشناختي اعتياد عمدتاً به فرار از مشكلات رواني و استرس مرتبط است. اضطراب، افسردگي و تنهايي محرك‌هاي اصلي هستند. ناتواني در مديريت هيجانات و كمبود مهارت‌هاي مقابله‌اي باعث گرايش به رفتارهاي ناسالم مي‌شود. تجربه‌هاي تلخ كودكي و فقدان حمايت اجتماعي خطر اعتياد را افزايش مي‌دهد. اختلالات رواني همراه و عوامل ژنتيكي نيز نقش دارند.
اعتياد تأثيرات گسترده‌اي روي روان و رفتار دارد؛ كاهش انگيزه، اختلالات شناختي، تغيير در روابط اجتماعي و افسردگي از پيامدهاي رايج است. اين شرايط ترك را دشوار مي‌كند.
خانواده و محيط نقش مهمي در پيشگيري يا ايجاد اعتياد دارند. خانواده‌هاي گرم و حمايت‌كننده احتمال اعتياد را كاهش مي‌دهند و خانواده‌هاي پرتنش آن را افزايش مي‌دهند. فشارهاي اجتماعي و دسترسي آسان به مواد اعتيادآور نيز موثرند. آموزش مهارت‌هاي زندگي و حمايت عاطفي پيشگيري را ممكن مي‌سازد. همكاري خانواده، مدرسه و جامعه ضروري است.
درمان روانشناختي اعتياد شامل مشاوره، رفتاردرماني شناختي و آموزش مهارت‌هاي مقابله‌اي است. هدف اصلاح رفتارهاي ناسالم و افزايش آگاهي است. حمايت خانواده و شبكه‌هاي اجتماعي نقش مهمي دارند. پيشگيري با آموزش و تغيير باورها انجام مي‌شود. مراقبت پس از ترك براي جلوگيري از بازگشت اهميت زيادي دارد.
برچسب: ،