اضطراب و افسردگي در محيط كار
دلايل بروز اضطراب و افسردگي در محيط كارفشار كاري زياد، وظايف بيش‌ازحد يا گنگ، نبود حمايت رواني از طرف مديران و همكاران، و نداشتن امنيت شغلي از جمله عوامل رايج اضطراب و افسردگي هستند. فضاي كاري ناسالم كه در آن رقابت ناسالم، شايعه‌پراكني و بي‌عدالتي وجود دارد، تأثير مخربي بر سلامت روان مي‌گذارد. كارمنداني كه تحت نظارت سمي يا كنترل افراطي هستند، بيشتر دچار احساس بي‌ارزشي و اضطراب مي‌شوند. زماني كه اهداف كاري غيرواقعي تعيين شود، افراد حس ناكارآمدي پيدا مي‌كنند. عدم تعادل بين كار و زندگي شخصي نيز عامل مهمي در بروز اين مشكلات است. اگر كارمند فرصت استراحت نداشته باشد، استهلاك رواني اجتناب‌ناپذير است. فشار زماني مداوم و جلسات فرسايشي هم نقش دارند. نداشتن اختيار در تصميم‌گيري همكاران را منزوي مي‌كند. در مجموع، محيط‌هاي ناسالم كاري نقش بزرگي در افزايش اختلالات رواني دارند.
۲. نشانه‌هاي اضطراب و افسردگي در محيط كاركارمندان مضطرب يا افسرده معمولاً تمركز خود را از دست مي‌دهند. احساس خستگي مداوم و بي‌انگيزگي از ديگر نشانه‌هاست. ممكن است علاقه‌اي به وظايف كاري خود نشان ندهند يا از مواجهه با ديگران بگريزند. شكايات جسمي مانند سردرد يا دردهاي عضلاني بدون دليل مشخص نيز رايج‌اند. همچنين، تغيير در خواب و تغذيه ممكن است رخ دهد. عصبانيت ناگهاني يا تحريك‌پذيري زياد هم يكي از علائم هشداردهنده است. برخي افراد دچار شك و ترديد مفرط نسبت به عملكرد خود مي‌شوند. عدم توانايي در تصميم‌گيري يا اهمال‌كاري مكرر هم ديده مي‌شود. در نهايت، دوري از جمع و احساس پوچي يا بي‌ارزشي نشانه‌اي از مشكلات رواني است.
۳. تأثير اضطراب و افسردگي بر عملكرد شغليوقتي كارمند دچار اضطراب يا افسردگي مي‌شود، بهره‌وري كاهش مي‌يابد. كاهش تمركز و اشتباهات مكرر در كار نتيجه اين وضعيت است. عملكرد پايين مي‌تواند باعث برخوردهاي منفي با مديران شود. اين امر به نوبه خود وضعيت رواني فرد را وخيم‌تر مي‌كند. ناتواني در حفظ روابط حرفه‌اي سالم از ديگر پيامدهاست. همكاري و كار تيمي نيز به‌شدت تحت تأثير قرار مي‌گيرد. ممكن است فرد به‌تدريج به فكر ترك شغل بيفتد. غيبت‌هاي مكرر هم از پيامدهاي اين وضعيت است. در نهايت، سازمان‌ها نيز از بابت كاهش كارايي نيروي انساني آسيب مي‌بينند.
۴. راهكارهاي فردي براي مقابله با اضطراب و افسردگي شغلياولين قدم، آگاهي از وضعيت رواني خود و پذيرش آن است. بايد زمان‌هايي براي استراحت و ريكاوري در نظر گرفت. تكنيك‌هايي مانند تنفس عميق، مديتيشن و ورزش بسيار مفيد هستند. مديريت زمان و اولويت‌بندي وظايف نيز فشار رواني را كاهش مي‌دهد. صحبت با مشاور يا روانشناس كمك بزرگي مي‌تواند باشد. تقويت ارتباطات اجتماعي با همكاران، حس تعلق را بالا مي‌برد. تغذيه سالم، خواب كافي و فعاليت بدني نيز نبايد فراموش شوند. يادگيري مهارت «نه گفتن» به وظايف اضافي نيز مهم است. در صورت نياز، مي‌توان با مدير درباره حجم كار يا مشكلات محيطي صحبت كرد.
برچسب: ،