روان شناسي

كارهاي مداوم بدون وقفه استرس‌زا هستند. مديران غيرقابل‌دسترس باعث سردرگمي كارمندان مي‌شوند. تعارض ميان همكاران تنش‌زا است. نداشتن چشم‌انداز مشخص موجب بي‌انگيزگي مي‌شود. نبود حمايت رواني فرد را منزوي مي‌كند. ساعت كاري زياد انرژي ذهني را تخليه مي‌كند. سيستم‌هاي ناكارآمد موجب نارضايتي مي‌شوند. نبود شفافيت در تصميمات استرس‌آور است. اين عوامل محيط را به محل اضطراب تبديل مي‌كنند.
۲. رفتارهايي كه نشان از افسردگي دارندكارمند ديگر براي پيشرفت تلاش نمي‌كند. از مكالمات روزمره فاصله مي‌گيرد. نمي‌تواند به‌درستي تمركز كند. فراموش‌كاري در كارها افزايش مي‌يابد. واكنش‌هاي احساسي شديد دارد. انگيزه براي انجام ساده‌ترين كارها ندارد. بارها به تغيير شغل فكر مي‌كند. علاقه‌اي به موفقيت شخصي ندارد. اين علائم نياز به توجه فوري دارند.
۳. كاهش عملكرد تحت فشار روانيبازده كاري به‌شدت پايين مي‌آيد. همكاري با ديگران سخت مي‌شود. اعتمادبه‌نفس فرد كاهش مي‌يابد. انتقادات را تهديد تلقي مي‌كند. ابتكار عمل از بين مي‌رود. احتمال خطا افزايش مي‌يابد. فرد دچار فرسودگي ذهني مي‌شود. همكاران فشار بيشتري احساس مي‌كنند. اين چرخه منفي ادامه مي‌يابد.
۴. راهكارهاي عملي فردي براي مقابلهبراي خود زمان اختصاص دهيد. تكنيك‌هاي تنفسي را تمرين كنيد. به بدن خود گوش دهيد و استراحت كنيد. ورزش سبك را در برنامه بگنجانيد. تغذيه مناسب را رعايت كنيد. از انجام كارهاي بيش‌ازحد پرهيز كنيد. درخواست كمك را نشانه ضعف ندانيد. در صورت نياز مرخصي بگيريد. احساسات خود را يادداشت كنيد.
۵. اقدام‌هاي سازماني مفيد براي كاهش تنشمديران بايد با همدلي رفتار كنند. دوره‌هاي آموزشي سلامت روان برگزار شود. امكان دوركاري يا انعطاف ايجاد شود. خطوط مشاوره براي كارمندان فعال شود. فرهنگ سازماني بر مبناي درك شكل گيرد. كارمندان در تصميم‌گيري مشاركت داده شوند. كارها منصفانه تقسيم شود. استراحت‌هاي كافي در نظر گرفته شود. پشتيباني رواني در سياست سازماني گنجانده شود.